convocatus
Latín
| convocātus | |
| clásico (AFI) | [kɔn.wɔˈkaː.tʊs] |
| rima | u̯o.ka.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | convocātus | convocāta | convocātum | convocātī | convocātae | convocāta |
| Vocativo | convocāte | convocāta | convocātum | convocātī | convocātae | convocāta |
| Acusativo | convocātum | convocātam | convocātum | convocātōs | convocātās | convocāta |
| Genitivo | convocātī | convocātae | convocātī | convocātōrum | convocātārum | convocātōrum |
| Dativo | convocātō | convocātae | convocātō | convocātīs | convocātīs | convocātīs |
| Ablativo | convocātō | convocātā | convocātō | convocātīs | convocātīs | convocātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de convocō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.