consuefactus
Latín
    
| cōnsuēfactus | |
| clásico (AFI) | [ˌkõː.sʊ.eːˈfak.tʊs] [ˌkɔn.sʊ.eːˈfak.tʊs] | 
| rima | ak.tus | 
Forma verbal
    
| 1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | cōnsuēfactus | cōnsuēfacta | cōnsuēfactum | cōnsuēfactī | cōnsuēfactae | cōnsuēfacta | 
| Vocativo | cōnsuēfacte | cōnsuēfacta | cōnsuēfactum | cōnsuēfactī | cōnsuēfactae | cōnsuēfacta | 
| Acusativo | cōnsuēfactum | cōnsuēfactam | cōnsuēfactum | cōnsuēfactōs | cōnsuēfactās | cōnsuēfacta | 
| Genitivo | cōnsuēfactī | cōnsuēfactae | cōnsuēfactī | cōnsuēfactōrum | cōnsuēfactārum | cōnsuēfactōrum | 
| Dativo | cōnsuēfactō | cōnsuēfactae | cōnsuēfactō | cōnsuēfactīs | cōnsuēfactīs | cōnsuēfactīs | 
| Ablativo | cōnsuēfactō | cōnsuēfactā | cōnsuēfactō | cōnsuēfactīs | cōnsuēfactīs | cōnsuēfactīs | 
Referencias y notas
    
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.