collatus
Latín
| collātus | |
| clásico (AFI) | [kɔlˈlaː.tʊs] |
| rima | ol.la.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | collātus | collāta | collātum | collātī | collātae | collāta |
| Vocativo | collāte | collāta | collātum | collātī | collātae | collāta |
| Acusativo | collātum | collātam | collātum | collātōs | collātās | collāta |
| Genitivo | collātī | collātae | collātī | collātōrum | collātārum | collātōrum |
| Dativo | collātō | collātae | collātō | collātīs | collātīs | collātīs |
| Ablativo | collātō | collātā | collātō | collātīs | collātīs | collātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de cōnferō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.