circumitus
Latín
| circumitus | |
| clásico (AFI) | [kɪrˈkʊ.mɪ.tʊs] |
| rima | u.mi.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | circumitus | circumita | circumitum | circumitī | circumitae | circumita |
| Vocativo | circumite | circumita | circumitum | circumitī | circumitae | circumita |
| Acusativo | circumitum | circumitam | circumitum | circumitōs | circumitās | circumita |
| Genitivo | circumitī | circumitae | circumitī | circumitōrum | circumitārum | circumitōrum |
| Dativo | circumitō | circumitae | circumitō | circumitīs | circumitīs | circumitīs |
| Ablativo | circumitō | circumitā | circumitō | circumitīs | circumitīs | circumitīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de circumeō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.