chancearse
Español
chancearse | |
seseante (AFI) | [t͡ʃan̟.seˈaɾ.se] |
no seseante (AFI) | [t͡ʃan̟.θeˈaɾ.se] |
silabación | chan-ce-ar-se[1] |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | aɾ.se |
Etimología
De chancear con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal
- 1
- Chancear (uso pronominal de ...)
Conjugación
Formas no personales | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compuestas | |||||
Infinitivo | chancearse | haberse chanceado | ||||
Gerundio | chanceándose (o chanceando) | habiéndose chanceado | ||||
Participio | chanceado | |||||
Formas personales | ||||||
número: | singular | plural | ||||
persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me chanceo | te chanceastú te chanceásvos | se chancea | nos chanceamos | os chanceáis | se chancean |
Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me chanceaba | te chanceabas | se chanceaba | nos chanceábamos | os chanceabais | se chanceaban |
Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me chanceé | te chanceaste | se chanceó | nos chanceamos | os chanceasteis | se chancearon |
Futuro | me chancearé | te chancearás | se chanceará | nos chancearemos | os chancearéis | se chancearán |
Condicional o Pospretérito | me chancearía | te chancearías | se chancearía | nos chancearíamos | os chancearíais | se chancearían |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me he chanceado | te has chanceado | se ha chanceado | nos hemos chanceado | os habéis chanceado | se han chanceado |
Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había chanceado | te habías chanceado | se había chanceado | nos habíamos chanceado | os habíais chanceado | se habían chanceado |
Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube chanceado | te hubiste chanceado | se hubo chanceado | nos hubimos chanceado | os hubisteis chanceado | se hubieron chanceado |
Futuro perfecto o Antefuturo | me habré chanceado | te habrás chanceado | se habrá chanceado | nos habremos chanceado | os habréis chanceado | se habrán chanceado |
Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría chanceado | te habrías chanceado | se habría chanceado | nos habríamos chanceado | os habríais chanceado | se habrían chanceado |
Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
Tiempos simples | ||||||
Presente | me chancee | te chanceestú te chanceésvos2 | se chancee | nos chanceemos | os chanceéis | se chanceen |
Pretérito imperfecto o Pretérito | me chanceara | te chancearas | se chanceara | nos chanceáramos | os chancearais | se chancearan |
me chancease | te chanceases | se chancease | nos chanceásemos | os chanceaseis | se chanceasen | |
Futuro (en desuso) | me chanceare | te chanceares | se chanceare | nos chanceáremos | os chanceareis | se chancearen |
Tiempos compuestos | ||||||
Pretérito perfecto o Antepresente | me haya chanceado | te hayastú chanceado te hayásvos2 chanceado | se haya chanceado | nos hayamos chanceado | os hayáis chanceado | se hayan chanceado |
Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera chanceado | te hubieras chanceado | se hubiera chanceado | nos hubiéramos chanceado | os hubierais chanceado | se hubieran chanceado |
me hubiese chanceado | te hubieses chanceado | se hubiese chanceado | nos hubiésemos chanceado | os hubieseis chanceado | se hubiesen chanceado | |
Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere chanceado | te hubieres chanceado | se hubiere chanceado | nos hubiéremos chanceado | os hubiereis chanceado | se hubieren chanceado |
Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
Afirmativo | chancéatetú chanceatevos |
chancéese | chanceémonos | chanceaos | chancéense | |
Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». |
Traducciones
|
Referencias y notas
- Dos vocales seguidas no pueden separarse nunca a final de línea, formen diptongo, triptongo o hiato. Para palabras con h intercalada, se actuará como si esta letra muda no existiese. Quedan exceptuadas de esta consideración las palabras compuestas. Más información.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.