blancus
Latín
blancus | |
clásico (AFI) | [ˈbɫ̪äŋkʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈbläŋkus] |
rima | an.kus |
Etimología 1
Del protogermánico *blank, y este de *blangkaz, "brillante", a su vez del protoindoeuropeo *bhleg-, "brillar".
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | blancus | blanca | blancum | blancī | blancae | blanca |
Vocativo | blance | blanca | blancum | blancī | blancae | blanca |
Acusativo | blancum | blancam | blancum | blancōs | blancās | blanca |
Genitivo | blancī | blancae | blancī | blancōrum | blancārum | blancōrum |
Dativo | blancō | blancae | blancō | blancīs | blancīs | blancīs |
Ablativo | blancō | blancā | blancō | blancīs | blancīs | blancīs |
- 1 Colores
- Blanco.[1][2]
- Uso: medieval
- Sinónimo: albus.
- Ejemplo:
Cuduntur etiam blancas 1/2 maravedis valentes; cuduntur numi 2 blancarum, 3 blancarum, item quartas quae 4 maravedis valet.“In CroALa inventa”.
Referencias y notas
- Du Cange, Carolus du Fresne; Carpenter, D. P.; & Henschel, G. A. L. (1883‑1887 [1678]). "blancus". En: Glossarium mediae et infimae latinitatis. Niort : L. Favre, ed. aumentada
- Niermeyer, J. F. (1976) Mediae Latinitatis lexicon minus: Abbreviationes et index fontium. A Medieval Latin — French/English Dictionary. Leiden: Brill, p. 210. ISBN 90-04-04794-8
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.