blancus

Latín

blancus
clásico (AFI) [ˈbɫ̪äŋkʊs̠]
eclesiástico (AFI) [ˈbläŋkus]
rima an.kus

Etimología 1

Del protogermánico *blank, y este de *blangkaz, "brillante", a su vez del protoindoeuropeo *bhleg-, "brillar".

Adjetivo

1 Colores
Blanco.[1][2]
  • Uso: medieval
  • Sinónimo: albus.
  • Ejemplo:

Cuduntur etiam blancas 1/2 maravedis valentes; cuduntur numi 2 blancarum, 3 blancarum, item quartas quae 4 maravedis valet.In CroALa inventa”.

Referencias y notas

  1. Du Cange, Carolus du Fresne; Carpenter, D. P.; & Henschel, G. A. L. (1883‑1887 [1678]). "blancus". En: Glossarium mediae et infimae latinitatis. Niort : L. Favre, ed. aumentada
  2. Niermeyer, J. F. (1976) Mediae Latinitatis lexicon minus: Abbreviationes et index fontium. A Medieval Latin — French/English Dictionary. Leiden: Brill, p. 210. ISBN 90-04-04794-8
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.