bellatus
Latín
| bellātus | |
| clásico (AFI) | [bɛlˈla:.tʊs] |
| rima | el.la.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | bellātus | bellāta | bellātum | bellātī | bellātae | bellāta |
| Vocativo | bellāte | bellāta | bellātum | bellātī | bellātae | bellāta |
| Acusativo | bellātum | bellātam | bellātum | bellātōs | bellātās | bellāta |
| Genitivo | bellātī | bellātae | bellātī | bellātōrum | bellātārum | bellātōrum |
| Dativo | bellātō | bellātae | bellātō | bellātīs | bellātīs | bellātīs |
| Ablativo | bellātō | bellātā | bellātō | bellātīs | bellātīs | bellātīs |
- 1
- Participio perfecto activo de bellor.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.