autumnus
Latín
Etimología
autumnus | |
clásico (AFI) | [aʊ̯ˈtʊm.nʊs] |
variantes | autumnum, auctumnus |
rima | um.nus |
Incierta.[1] Probablemente de origen etrusco, como Vertumnus (una deidad etrusca).[2]
Sustantivo masculino
2.ª declinación (-us) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | autumnus | autumnī |
Vocativo | autumne | autumnī |
Acusativo | autumnum | autumnōs |
Genitivo | autumnī | autumnōrum |
Dativo | autumnō | autumnīs |
Ablativo | autumnō | autumnīs |
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | autumnus | autumna | autumnum | autumnī | autumnae | autumna |
Vocativo | autumne | autumna | autumnum | autumnī | autumnae | autumna |
Acusativo | autumnum | autumnam | autumnum | autumnōs | autumnās | autumna |
Genitivo | autumnī | autumnae | autumnī | autumnōrum | autumnārum | autumnōrum |
Dativo | autumnō | autumnae | autumnō | autumnīs | autumnīs | autumnīs |
Ablativo | autumnō | autumnā | autumnō | autumnīs | autumnīs | autumnīs |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 64. ISBN 978-90-04-16797-1
- Ernout, Alfred y Antoine Meillet (1959-1960), Dictionnaire étymologique de la langue latine: histoire des mots, 4.ª ed., 2 vols., Paris: Klincksieck, p. 61. ISBN 2-252-03359-2
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.