ambitus

Latín

ambītus
clásico (AFI)	[amˈbiː.tʊs]
rima	am.bi.tus

Forma verbal

*ambītus, ambīta, ambītum*
	Singular			Plural
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
	Masculino	Femenino	Neutro	Masculino	Femenino	Neutro
Nominativo	ambītus	ambīta	ambītum	ambītī	ambītae	ambīta
Vocativo	ambīte	ambīta	ambītum	ambītī	ambītae	ambīta
Acusativo	ambītum	ambītam	ambītum	ambītōs	ambītās	ambīta
Genitivo	ambītī	ambītae	ambītī	ambītōrum	ambītārum	ambītōrum
Dativo	ambītō	ambītae	ambītō	ambītīs	ambītīs	ambītīs
Ablativo	ambītō	ambītā	ambītō	ambītīs	ambītīs	ambītīs

1: Participio perfecto pasivo de ambiō.

Referencias y notas

Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.