adsignatus
Latín
adsignātus | |
clásico (AFI) | [at.sɪŋˈnaː.tʊs] [as.sɪŋˈnaː.tʊs] |
rima | iɡ.na.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | adsignātus | adsignāta | adsignātum | adsignātī | adsignātae | adsignāta |
Vocativo | adsignāte | adsignāta | adsignātum | adsignātī | adsignātae | adsignāta |
Acusativo | adsignātum | adsignātam | adsignātum | adsignātōs | adsignātās | adsignāta |
Genitivo | adsignātī | adsignātae | adsignātī | adsignātōrum | adsignātārum | adsignātōrum |
Dativo | adsignātō | adsignātae | adsignātō | adsignātīs | adsignātīs | adsignātīs |
Ablativo | adsignātō | adsignātā | adsignātō | adsignātīs | adsignātīs | adsignātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de adsignō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.