adeptus
Latín
adeptus | |
clásico (AFI) | [äˈd̪ɛpt̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [äˈd̪ɛpt̪us] |
rima | ep.tus |
Etimología
Participio perfecto de adipīscor.
Declinación
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | adeptus | adepta | adeptum | adeptī | adeptae | adepta |
Vocativo | adepte | adepta | adeptum | adeptī | adeptae | adepta |
Acusativo | adeptum | adeptam | adeptum | adeptōs | adeptās | adepta |
Genitivo | adeptī | adeptae | adeptī | adeptōrum | adeptārum | adeptōrum |
Dativo | adeptō | adeptae | adeptō | adeptīs | adeptīs | adeptīs |
Ablativo | adeptō | adeptā | adeptō | adeptīs | adeptīs | adeptīs |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.