abondarse
Español
| abondarse | |
| pronunciación (AFI) | [a.βon̪ˈdaɾ.se] |
| silabación | a-bon-dar-se[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | aɾ.se |
Etimología
De abondar con el pronombre reflexivo átono
Verbo pronominal
- 1
- Satisfacerse, contentarse.[2]
- Uso: anticuado.
Conjugación
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | abondarse | haberse abondado | ||||
| Gerundio | abondándose (o abondando) | habiéndose abondado | ||||
| Participio | abondado | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
| Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me abondo | te abondastú te abondásvos | se abonda | nos abondamos | os abondáis | se abondan |
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me abondaba | te abondabas | se abondaba | nos abondábamos | os abondabais | se abondaban |
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me abondé | te abondaste | se abondó | nos abondamos | os abondasteis | se abondaron |
| Futuro | me abondaré | te abondarás | se abondará | nos abondaremos | os abondaréis | se abondarán |
| Condicional o Pospretérito | me abondaría | te abondarías | se abondaría | nos abondaríamos | os abondaríais | se abondarían |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he abondado | te has abondado | se ha abondado | nos hemos abondado | os habéis abondado | se han abondado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había abondado | te habías abondado | se había abondado | nos habíamos abondado | os habíais abondado | se habían abondado |
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube abondado | te hubiste abondado | se hubo abondado | nos hubimos abondado | os hubisteis abondado | se hubieron abondado |
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré abondado | te habrás abondado | se habrá abondado | nos habremos abondado | os habréis abondado | se habrán abondado |
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría abondado | te habrías abondado | se habría abondado | nos habríamos abondado | os habríais abondado | se habrían abondado |
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me abonde | te abondestú te abondésvos2 | se abonde | nos abondemos | os abondéis | se abonden |
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me abondara | te abondaras | se abondara | nos abondáramos | os abondarais | se abondaran |
| me abondase | te abondases | se abondase | nos abondásemos | os abondaseis | se abondasen | |
| Futuro (en desuso) | me abondare | te abondares | se abondare | nos abondáremos | os abondareis | se abondaren |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya abondado | te hayastú abondado te hayásvos2 abondado | se haya abondado | nos hayamos abondado | os hayáis abondado | se hayan abondado |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera abondado | te hubieras abondado | se hubiera abondado | nos hubiéramos abondado | os hubierais abondado | se hubieran abondado |
| me hubiese abondado | te hubieses abondado | se hubiese abondado | nos hubiésemos abondado | os hubieseis abondado | se hubiesen abondado | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere abondado | te hubieres abondado | se hubiere abondado | nos hubiéremos abondado | os hubiereis abondado | se hubieren abondado |
| Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
| Afirmativo | abóndatetú abondatevos |
abóndese | abondémonos | abondaos | abóndense | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
Traducciones
|
|
Referencias y notas
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
- Salvá Pérez, Vicente (1847). «abondarse», Nuevo Diccionario de la Lengua Castellana, segunda edición, París: Librería de Don Vicente Salvá, página 5.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.