abnuitus
Latín
    
| abnuitus | |
| clásico (AFI) | [abˈnʊ.ɪ.tʊs] | 
| rima | u.i.tus | 
Forma verbal
    
| 1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | abnuitus | abnuita | abnuitum | abnuitī | abnuitae | abnuita | 
| Vocativo | abnuite | abnuita | abnuitum | abnuitī | abnuitae | abnuita | 
| Acusativo | abnuitum | abnuitam | abnuitum | abnuitōs | abnuitās | abnuita | 
| Genitivo | abnuitī | abnuitae | abnuitī | abnuitōrum | abnuitārum | abnuitōrum | 
| Dativo | abnuitō | abnuitae | abnuitō | abnuitīs | abnuitīs | abnuitīs | 
| Ablativo | abnuitō | abnuitā | abnuitō | abnuitīs | abnuitīs | abnuitīs | 
- 1
- Participio perfecto pasivo de abnuō.
Referencias y notas
    
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.