abanicarse
Español
    
| abanicarse | |
| pronunciación (AFI) | [a.βa.niˈkaɾ.se] | 
| silabación | a-ba-ni-car-se[1] | 
| acentuación | llana | 
| longitud silábica | pentasílaba | 
| rima | aɾ.se | 
Etimología
    
De abanicar con el pronombre reflexivo átono.
Verbo pronominal
    
- 2
- Mostrarse indiferente ante algo o alguien; no hacer caso.
- Uso: figurado.
 
Conjugación
    
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | abanicarse | haberse abanicado | ||||
| Gerundio | abanicándose (o abanicando) | habiéndose abanicado | ||||
| Participio | abanicado | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | 
| Modo indicativo | yo | tú vos | él / ella usted1 | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos / ellas ustedes1 | 
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me abanico | te abanicastú te abanicásvos | se abanica | nos abanicamos | os abanicáis | se abanican | 
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me abanicaba | te abanicabas | se abanicaba | nos abanicábamos | os abanicabais | se abanicaban | 
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me abaniqué | te abanicaste | se abanicó | nos abanicamos | os abanicasteis | se abanicaron | 
| Futuro | me abanicaré | te abanicarás | se abanicará | nos abanicaremos | os abanicaréis | se abanicarán | 
| Condicional o Pospretérito | me abanicaría | te abanicarías | se abanicaría | nos abanicaríamos | os abanicaríais | se abanicarían | 
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he abanicado | te has abanicado | se ha abanicado | nos hemos abanicado | os habéis abanicado | se han abanicado | 
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había abanicado | te habías abanicado | se había abanicado | nos habíamos abanicado | os habíais abanicado | se habían abanicado | 
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube abanicado | te hubiste abanicado | se hubo abanicado | nos hubimos abanicado | os hubisteis abanicado | se hubieron abanicado | 
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré abanicado | te habrás abanicado | se habrá abanicado | nos habremos abanicado | os habréis abanicado | se habrán abanicado | 
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría abanicado | te habrías abanicado | se habría abanicado | nos habríamos abanicado | os habríais abanicado | se habrían abanicado | 
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 | él / ella usted1 | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos / ellas ustedes1 | 
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me abanique | te abaniquestú te abaniquésvos2 | se abanique | nos abaniquemos | os abaniquéis | se abaniquen | 
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me abanicara | te abanicaras | se abanicara | nos abanicáramos | os abanicarais | se abanicaran | 
| me abanicase | te abanicases | se abanicase | nos abanicásemos | os abanicaseis | se abanicasen | |
| Futuro (en desuso) | me abanicare | te abanicares | se abanicare | nos abanicáremos | os abanicareis | se abanicaren | 
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya abanicado | te hayastú  abanicado te hayásvos2 abanicado | se haya abanicado | nos hayamos abanicado | os hayáis abanicado | se hayan abanicado | 
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera abanicado | te hubieras abanicado | se hubiera abanicado | nos hubiéramos abanicado | os hubierais abanicado | se hubieran abanicado | 
| me hubiese abanicado | te hubieses abanicado | se hubiese abanicado | nos hubiésemos abanicado | os hubieseis abanicado | se hubiesen abanicado | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere abanicado | te hubieres abanicado | se hubiere abanicado | nos hubiéremos abanicado | os hubiereis abanicado | se hubieren abanicado | 
| Modo imperativo | tú vos | usted1 | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ustedes1 | |
| Afirmativo | abanícatetú abanicatevos | abaníquese | abaniquémonos | abanicaos | abaníquense | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
| Los cambios ortográficos se señalan en negrita. | ||||||
Véase también
    
- abanicar (otras acepciones)
Traducciones
    
|  | 
Referencias y notas
    
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.