Singularetantum
Alemán
| Singularetantum | |
| pronunciación (AFI) | [zɪŋɡulaːrəˈtantʊm] |
Etimología
Del latín singularis.[1]
Sustantivo neutro
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | das Singularetantum | die Singulariatantum, Singularetantums |
| Genitivo | des Singularetantums | der Singulariatantum, Singularetantums |
| Dativo | dem Singularetantum | den Singulariatantum, Singularetantums |
| Acusativo | das Singularetantum | die Singulariatantum, Singularetantums |
- 1 Lingüística
- Singulare tantum.
- Antónimo: Pluraletantum.
Referencias y notas
- "Singularetantum". En: DWDS (Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache). Berlin: Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.