Indicus
Latín
Indicus | |
clásico (AFI) | [ˈɪn̪d̪ɪkʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈin̪d̪ikus] |
rima | in.di.kus |
Etimología
Del griego antiguo Ἰνδικός
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | Indicus | Indica | Indicum | Indicī | Indicae | Indica |
Vocativo | Indice | Indica | Indicum | Indicī | Indicae | Indica |
Acusativo | Indicum | Indicam | Indicum | Indicōs | Indicās | Indica |
Genitivo | Indicī | Indicae | Indicī | Indicōrum | Indicārum | Indicōrum |
Dativo | Indicō | Indicae | Indicō | Indicīs | Indicīs | Indicīs |
Ablativo | Indicō | Indicā | Indicō | Indicīs | Indicīs | Indicīs |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.