vinter
Danés
| vinter | |
| pronunciación (AFI) | [ˈvenˀdɔ] |
Etimología
Del nórdico antiguo vetr.[1]
Sustantivo común
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinido | definido | indefinido | definido | |
| Nominativo | (en) vinter | vinteren | vintre | vintrene |
| Genitivo | vinters | vinterens | vintres | vintrenes |
Noruego bokmål
| vinter | |
| pronunciación (AFI) | [ˈvintər] |
Etimología
Del nórdico antiguo vetr.[2]
Sustantivo masculino
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Indefinido | en vinter | vinterer |
| Definido | vinteren | vinterene |
Noruego nynorsk
| vinter | |
| pronunciación (AFI) | [ˈvintər] |
Etimología
Del nórdico antiguo vetr.
Sustantivo masculino
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Indefinido | ein vinter | vinterar |
| Definido | vinteren | vinterane |
Sueco
| vinter | |
| pronunciación (AFI) | [ˈvintər] ⓘ |
Etimología
Del nórdico antiguo vetr.[3]
Sustantivo común
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Indefinido | Definido | Indefinido | Definido | |
| Nominativo | vinter | vinteren | vinterar | vinterarna |
| Genitivo | vinters | vinterens | vinterars | vinterarnas |
Locuciones
|
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.