vinter
Danés
vinter | |
pronunciación (AFI) | [ˈvenˀdɔ] |
Etimología
Del nórdico antiguo vetr.[1]
Sustantivo común
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinido | definido | indefinido | definido | |
Nominativo | (en) vinter | vinteren | vintre | vintrene |
Genitivo | vinters | vinterens | vintres | vintrenes |
Noruego bokmål
vinter | |
pronunciación (AFI) | [ˈvintər] |
Etimología
Del nórdico antiguo vetr.[2]
Sustantivo masculino
Singular | Plural | |
---|---|---|
Indefinido | en vinter | vinterer |
Definido | vinteren | vinterene |
Noruego nynorsk
vinter | |
pronunciación (AFI) | [ˈvintər] |
Etimología
Del nórdico antiguo vetr.
Sustantivo masculino
Singular | Plural | |
---|---|---|
Indefinido | ein vinter | vinterar |
Definido | vinteren | vinterane |
Sueco
vinter | |
pronunciación (AFI) | [ˈvintər] ⓘ |
Etimología
Del nórdico antiguo vetr.[3]
Sustantivo común
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Indefinido | Definido | Indefinido | Definido | |
Nominativo | vinter | vinteren | vinterar | vinterarna |
Genitivo | vinters | vinterens | vinterars | vinterarnas |
Locuciones
|
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.