androceu

Portugués
androceu | |
brasilero (AFI) | [ɐ̃.dɾoˈseʊ̯] |
europeo (AFI) | [ɐ̃.dɾuˈsew] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | ew |
Etimología
Del neolatín androecium.
Rumano
androcéu | |
pronunciación (AFI) | [an.dro't͡ʃew] |
Etimología
Del francés androcée ("androceo").[1]
Sustantivo neutro
Indefinido | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativo– Acusativo |
un androceu | niște androcee |
Genitivo– Dativo |
unui androceu | unor androcee |
Definido | Singular | Plural |
Nominativo– Acusativo |
androceul | androceele |
Genitivo– Dativo |
androceului | androceelor |
Vocativo | Singular | Plural |
androceule androceue |
androceelor |
- 1 Botánica
- Androceo.
Véase también
- gineceu, pistil, stamină
Referencias y notas
- «androceu». En: DEX online.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.