Finne
Alemán
| Finne | |
| pronunciación (AFI) | [ˈfɪnə] ⓘ |
Etimología 1
Del bajo sajón alemán finne.
Sustantivo femenino
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | die Finne | die Finnen |
| Genitivo | der Finne | der Finnen |
| Dativo | der Finne | den Finnen |
| Acusativo | die Finne | die Finnen |
- 1 Biología
- Aleta dorsal.
Etimología 2
de alto alemán moderno vinne.
Sustantivo femenino
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | die Finne | die Finnen |
| Genitivo | der Finne | der Finnen |
| Dativo | der Finne | den Finnen |
| Acusativo | die Finne | die Finnen |
- 1 Biología
- Aleta dorsal.
Etimología 3
de Fenn.
Sustantivo masculino
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | der Finne | die Finnen |
| Genitivo | des Finnen | der Finnen |
| Dativo | dem Finnen | den Finnen |
| Acusativo | den Finnen | die Finnen |
- 1 Gentilicios
- Finlandés.
- Relacionado: Finnin.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.