Deodato
Deodato es un nombre propio masculino de origen latino en su variante en español. Su significado es entregado a Dios, o bien entregado por Dios.
Santoral
    
15 de octubre: San Deodato, confesor y obispo de Vienne.
8 de noviembre: San Deodato I o Adeodato, 68° Papa de la Iglesia católica.
Hijo de San Agustín
    
    
Variantes
    
- Adeodato, Diosdado.
- Femenino: Deodata.
Variantes en otros idiomas
    
| Variantes en otras lenguas | |
|---|---|
| Español | Deodato | 
| Alemán | Adeodatus | 
| Asturiano | Diosdáu | 
| Catalán | Deodat | 
| Checo | Deodat | 
| Danés | Adeodatus | 
| Esperanto | Diodono | 
| Euskera | Dodata | 
| Finlandés | Adeodatus | 
| Francés | Adéodat, Déodat, Dieudonné, Dié | 
| Georgiano | ადეოდატუს (Adeodatus) | 
| Griego | Αδεοδάτος (Adeodátos) | 
| Holandés | Adeodatus | 
| Húngaro | Adeodát | 
| Inglés | Adeodatus, Deodatus | 
| Italiano | Adeodato, Deodato | 
| Latín | Adeodatus, Deodatus, Deusdedit | 
| Letón | Adeodāts | 
| Lituano | Adeodatas | 
| Noruego | Adeodatus | 
| Polaco | Adeodat | 
| Portugués | Adeodato, Deodato | 
| Rumano | Adeodat | 
| Ruso | Адеодат (Adeodat) | 
| Sueco | Adeodatus | 
Véase también
    
    
Bibliografía
    
- Montes Vicente, José María (2001). El libro de los Santos. Alianza, Madrid. ISBN 84-206-7203-3.
- Tibón, Gutierre (1994). Diccionario etimológico comparado de nombres propios de persona. Fondo de Cultura Económica, México. ISBN 968-16-2284-7.
- Yáñez Solana, Manuel (1995). El gran libro de los Nombres. M. E. Editores, Madrid. ISBN 84-495-0232-2.
    Este artículo ha sido escrito por Wikipedia. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.

